چرا ایران ناچار به هم پیمانی با چین و روسیه است؟
تحولات بین المللی و تغییر موازنه قدرت در سطح جهانی را وقتی با مقدورات حاکمیت و نیازهای منافع ملی در ایران ترکیب کنیم معادله پیچیده حاصل می شود که پاسخی صریح و شفاف برای آن وجود ندارد حضور قدرتمند و داشتن جایگاه مشخص در سطح بین المللی نیازمند پیوستند به شبکه های فعال قدرت در سطح جهانی است در این تحلیل به توضیح و نه توجیه دلایل ایران برای پیوستن به شبکه قدرت جهانی چین و روسیه می پردازیم محمد آکوچکیان مدیر آکادمی مجازی ایرانیان این تحلیل تلاش میکند درک روشنی از آنچه در حال وقوع است ارائه نماید.
نظر بدهید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.
2 نظر
معمولاکشورها هم زیستی خود را با کشورهای قدرتمندتر تعریف می کنند و تلاش دارند با نزدیکی به آنها جایگاه بهتری از لحاظ منطقه ای و بین المللی جهت اتفاقات پیش رو تثبیت کنند. کمتر کشوری را خواهیم یافت که رابطه خودرا با چهار قدرت مهم جهانی ( چین / روسیه / آمریکا / اتحادیه اروپا ) تعریف نکرده باشد.
این رابطه در مناطقی که حساسیت های سیاسی و استراتژیک بیشتری دارند بیش ازهمه قوت پیدا می کند. ایران در نقطه مهمی از دنیا واقع شده و واجد همسایگان بسیار مهمی از جمله روسیه (با مرز دریایی ) است، که ویژگی های منحصر به فردی دارد که کمتر کشوری از آن برخوردارمی باشد.
کاهش و قطع رابطه ایران و امریکا از ابتدای دهه هشتاد سبب شده تا ایران عملا ازچرخه متحدان غربی کنارگذاشته شود.
توطئه چینی ایالات متحده علیه جمهوری اسلامی ایران ، و خروج یک طرفه دولت دونالد ترامپ از برجام ، اعمال تحریم های سنگین و فشارهای سیاسی ، عاملی شده است تا ایران و آمریکا بیش از پیش از یکدیگر فاصله بگیرند. در چنین شرایطی ایران به سمت قدرت هایی متمایل شود که هم قدرت منطقه ای اش را به رسمیت بشناسند و هم بپذیرند با آن تعامل داشته باشند.
بنابراین در حالی که اروپا و امریکا با وجود اختلافاتی که به نمایش می گذارند ، نهایتادر یک مسیر حرکت می کنند، ایران به سمت روسیه و چین متمایل شده است، که در بسیاری از موضوعات با ایران موضع مشترک دارند و در عین حال می توانند، در بسیاری از زمینه های اقتصادی، امنیتی و سیاسی در سطح منطقه ای و بین المللی کمک کنند.
استفاده تکنولوژی نوین تا توسعه زیرساخت ها، سرمایه گذاری خارجی، توسعه اقتصادی و رفع نیازهای نظامی، نیازهایی هستند که در چنین شرایطی که غرب باایران همکاری نمی کند، تهران را به جهتی سوق می دهد که از طریق بهتری ،پاسخگوی نیازهایش(چین / روسیه ) باشد . واین وضعیت در حالی که این دو قدرت تا کنون بارها ثابت کرده اند دوستی باثبات تر و موثرتری برای ایران دارند.
با توجه به اینکه لازمه حضور در جامعه جهانی همراهی با شبکههای تشکیل یافته توسط کشورهای قدرتمند جهان است و ایران از لحاظ سیاست حکومتی و ایدئولوژی توان هماهنگی با قدرت های بزرگ را ندارد و نمیتواند در چنین شبکههایی عضو باشد و همراهی کند ، لذا برای بقا در جامعه جهانی باید وارد شبکه های نوظهور و کوچکی که از قدرت بالاتری برخوردار هستند ، بشود .
تا بتوانند از لحاظ سیاسی و اقتصادی تاثیرگذار باشد. به همین دلیل وارد شبکه ای که با رهبری چین و روسیه تشکیل شده گردیده است تا در زمان ظهور این شبکه بتوان در جایگاه خود باشد .